Pytanie jawne: Czym dla człowieka może być podróżowanie? Omów zagadnienie na podstawie znanych Ci fragmentów Podróży z Herodotem Ryszarda Kapuścińskiego.  

Wstęp i teza

Podróżowanie może być niezwykle cennym doświadczeniem. Istotny jest nie tylko cel, ale i sposób podróży oraz dobre przygotowanie się do niej, a czasem i towarzystwo, w jakim człowiek podróżuje. Jest to nie tylko okazja do poznawania nowych miejsc, zabytków kultury czy piękna krajobrazu, ale przede wszystkim możliwość nawiązania kontaktu z drugim człowiekiem, żyjącym w innej rzeczywistości i odmiennej kulturze.

Rozwinięcie w odniesieniu do wskazanej w temacie lektury obowiązkowej

Podróże były dla Ryszarda Kapuścińskiego okazją do poznawania świata, jego tajemnic oraz różnorodności kultur i sposobów życia ludzi. Podróże z Herodotem są owocem fascynacji Kapuścińskiego postacią greckiego historyka Herodota, którego autor uważał za pierwowzór reportera. Podobnie jak Herodot Kapuściński podróżował, aby obserwować, rozmawiać i zapamiętywać to, co widział. 

Pierwotną motywacją Kapuścińskiego widoczną zresztą w jego utworze, jest ciekawość świata. Przywołuje tu samego Herodota, który wspominał o dziecięcych pytaniach w rodzaju: co to za statek na horyzoncie? A skąd i dokąd płynie? A jacy ludzie tam mieszkają? Już pierwsza podróż Kapuścińskiego – wyprawa do Rzymu – przeniosła go do bajkowego świata. W połowie XX wieku mieszkaniec Europy Wschodniej mógł doznać sporego szoku poznawczego, wyjeżdżając do kraju spoza „żelaznej kurtyny”, dzielącej Europę po II wojnie światowej. Tego właśnie doświadczył Kapuściński trafiając do włoskiej metropolii. Sklepy pełne towarów, życzliwi, rozkrzyczani sprzedawcy, tłumy na ulicach, nocne życie miasta, atmosfera kawiarnianych uliczek, to wszystko było nowością dla pisarza, przyzwyczajonego do realiów życia w komunizmie. 

Nie mniejsza, ale innego rodzaju doznania towarzyszyły Kapuścińskiemu w pierwszych podróżach do Indii i Chin. To już nie była bogata Europa Zachodnia i kwestia różnicy w zamożności czy swobodach obywatelskich. Indie i Chiny są spadkobiercami prastarych, wielkich cywilizacji, z odmiennie ukształtowanymi, egzotycznymi dla Europejczyka tradycjami i systemami wartości. Już z tych pierwszych podróży, autor wyniósł lekcję, że dla prawdziwego poznania odwiedzanych miejsc, niezbędne jest umieszczenie ich w szerokim kontekście uwzględniającym historię, filozofię i sposób myślenia tubylców. 

Kontekst literacki nawiązujący do tematu

Na przykładzie Kordiana, bohatera dramatu Juliusza Słowackiego, widać że podróżowanie pozwala odkrywać świat i samego siebie. Podróże Kordiana stają się przyczyną duchowego przebudzenia bohatera. Kordian odwiedza Włochy, Anglię, Watykan i Alpy i z każdego z tych miejsc wynosi nowe doświadczenia. We Włoszech przekonuje się o ulotności emocji pozbawionych głębszego sensu. W Anglii zauważa komercjalizację życia i przewagę materializmu, co prowadzi go do rozważenia kwestii duchowej pustki współczesnego świata. Natomiast na szczycie Mont Blanc – zyskuje świadomość własnej wartości i misji. Tam dojrzewa w nim idea winkielriedyzmu, postawa heroizmu i poświęcenia dla ojczyzny. Podróże Kordiana uczą go o różnorodności świata i o samym sobie. Zdaje sobie sprawę z pragnień, słabości i obowiązków wobec innych. W ten sposób podróżowanie staje się szkołą życia, która kształtuje charakter bohatera i pomaga odnaleźć mu sens istnienia.

Podsumowanie

Podsumowując, podróżowanie niewątpliwie może być dla człowieka jednym z najcenniejszych doświadczeń, które kształtują go w wielu wymiarach.

Przykładowe inne konteksty

1. Homer Odyseja – podróżowanie to nie tylko przemieszczanie się, ale także metafora rozwoju osobistego. „Odyseja” Homera przedstawia wędrówkę Odyseusza jako symbol poszukiwań sensu i tożsamości. Doświadczenia z podróży kształtują charakter i pomagają lepiej zrozumieć siebie oraz otaczający świat.
2. Adam Mickiewicz Sonety krymskie – to poetycki pamiętnik z podróży na Wschód. Podmiot liryczny przemierza egzotyczny kraj, zafascynowany i urzeczony pięknem przyrody i bogatą historią. Jednak urokliwość krajobrazu nie jest w stanie uciszyć tęsknoty za utraconą ojczyzną. Poczucie osamotnienia pojawia się w każdym momencie podróży.
3. Bolesław Prus Lalka – wyjazd Stanisława Wokulskiego do Paryża odgrywa kluczową rolę, gdyż umożliwia bohaterowi dokonanie porównania warunków panujących w stolicy Francji z sytuacją społeczną i gospodarczą Warszawy.